‘Na 6 maanden moederschap was ik doodop en voelde het leven als een sleur’
In 2018 werd ik, na 34 weken zwangerschap, voor het eerst moeder van een prematuur meisje, Noëlle. Na 2 weken mochten wij het ziekenhuis verlaten.
Thuis begon het echte werk. Ik baalde dat ik hoogzwanger geen verlof, en dus tijd voor mijzelf, had gehad. Ook was Noëlle een onrustige baby die overdag weinig sliep. Bij elke felicitatiekaart waar ‘geniet’ op stond dacht ik; Hoe dan, ik wil rust! Toch mocht ik van mijzelf niet klagen en om hulp vragen. Ik had een gezond kind en lieve man, fijne vriendinnen, mooi huis, regelmatig op vakantie…
Na 16 weken was ik totaal overprikkeld en blij dat ik weer aan het werk mocht. Daar zou ik rust vinden. What was I thinking!
Na 3 maanden werken was ik doodop en het leven voelde als een sleur. Ik voelde mij hele dagen gespannen en dacht dat ik geen tijd had om rust te nemen. Ik ervaarde dat mijn werk en de wijze waarop ik voor mijzelf zorgde mij compleet leegzoog. Ik besloot dat ik alleen nog maar dingen zou gaan doen waar ik energie van krijg. Eén daarvan was zelfstandig ondernemer worden. Nooit meer werken onder de voorwaarden en wensen van een ander. Geen dingen doen waar ik niet helemaal achter stond.
